قرون وسطي
لئونين يا پروين
Breves ميميرد hominis
نماد موسيقي از يک موکل کاتوليک، c. 1310-1320
دوره عصر قرون وسطايي (476 تا 1400) که در طول قرون وسطي اتفاق افتاد، با معرفي يک تک آهنگ (خط ملوديک تک) به شعر کاتوليکهاي رومي آغاز شد. نماد موسيقي از زمان باستان در فرهنگ يونان مورد استفاده قرار گرفت، اما در قرون وسطي، نماد توسط کليساي کاتوليک براي اولين بار معرفي شد تا ملودي هاي آواز خواندن را براي تسهيل استفاده از ملودي هاي مشابه براي موسيقي مذهبي در کل کاتوليک امپراطوري تنها قديس قرون وسطي اروپايي که در مقياس کتبي قبل از سال 800 پيدا شده است، شعار کليساي کاتوليک رومي است که سنت مرکزي آن گناه گرگوري است. در کنار اين سنت هاي موسيقي مقدس و کليسا، يک سنت پر جنب و جوش از ترانه سکولار (آهنگ هاي غير مذهبي) وجود داشت. نمونه هايي از آهنگسازان از اين دوره عبارتند از: لئونين، پروين، گيمو د ماچو و والتر فون در ووگلوييد.
رنسانس
T.L. د ويکتوريا
آمي موس
آئينه موسيقي، توسط فيليپيني ليپپي
موسيقي رنسانس (از 1400 تا 1600) بيشتر به موضوعات سکولار (غير مذهبي)، مانند عشق عاشقانه متمرکز بود. حدود 1450، چاپگر اختراع شد، که ورق هاي چاپ شده را بسيار ارزان تر و ساده تر ساخت (قبل از اختراع چاپ، تمام نوازندگان موسيقي دست کپي شدند). افزايش دسترسي به ورقها موجب شد تا سبکهاي موسيقي را سريعتر و در يک منطقه بزرگتر گسترش دهند. موسيقيدانان و خوانندگان اغلب براي کليسا، دادگاهها و شهرها کار مي کنند. کورسهاي کليسا در اندازه بزرگ شدند و کليسا يک مدافع مهم موسيقي بود. تا اواسط قرن 15، آهنگسازان موسيقي مقدس موسيقي پرفروشي نوشتند که در آن خطوط ملودي مختلف همزمان به هم متصل شدند. آهنگسازان برجسته از اين دوره شامل Guillaume Dufay، Giovanni Pierluigi da Palestrina، توماس Morley و Orlande de Lassus هستند. به عنوان فعاليت هاي موسيقي از کليسا به دادگاه اشرافي منتقل شد، پادشاهان، ملکه ها و شاهزادگان براي بهترين آهنگسازان رقابت کردند. بسياري از آهنگسازان اصلي برجسته از هلند، بلژيک و شمال فرانسه آمده بودند. آنها آهنگسازان فرانسوي-فلاندي ناميده مي شوند. آنها موقعيت هاي مهم در سراسر اروپا، به ويژه در ايتاليا برگزار شد. کشورهاي ديگر با فعاليت هاي موسيقي پر جنب و جوش شامل آلمان، انگلستان و اسپانيا.
باروک
لئونين يا پروين
Breves ميميرد hominis
نماد موسيقي از يک موکل کاتوليک، c. 1310-1320
دوره عصر قرون وسطايي (476 تا 1400) که در طول قرون وسطي اتفاق افتاد، با معرفي يک تک آهنگ (خط ملوديک تک) به شعر کاتوليکهاي رومي آغاز شد. نماد موسيقي از زمان باستان در فرهنگ يونان مورد استفاده قرار گرفت، اما در قرون وسطي، نماد توسط کليساي کاتوليک براي اولين بار معرفي شد تا ملودي هاي آواز خواندن را براي تسهيل استفاده از ملودي هاي مشابه براي موسيقي مذهبي در کل کاتوليک امپراطوري تنها قديس قرون وسطي اروپايي که در مقياس کتبي قبل از سال 800 پيدا شده است، شعار کليساي کاتوليک رومي است که سنت مرکزي آن گناه گرگوري است. در کنار اين سنت هاي موسيقي مقدس و کليسا، يک سنت پر جنب و جوش از ترانه سکولار (آهنگ هاي غير مذهبي) وجود داشت. نمونه هايي از آهنگسازان از اين دوره عبارتند از: لئونين، پروين، گيمو د ماچو و والتر فون در ووگلوييد.
رنسانس
T.L. د ويکتوريا
آمي موس
آئينه موسيقي، توسط فيليپيني ليپپي
موسيقي رنسانس (از 1400 تا 1600) بيشتر به موضوعات سکولار (غير مذهبي)، مانند عشق عاشقانه متمرکز بود. حدود 1450، چاپگر اختراع شد، که ورق هاي چاپ شده را بسيار ارزان تر و ساده تر ساخت (قبل از اختراع چاپ، تمام نوازندگان موسيقي دست کپي شدند). افزايش دسترسي به ورقها موجب شد تا سبکهاي موسيقي را سريعتر و در يک منطقه بزرگتر گسترش دهند. موسيقيدانان و خوانندگان اغلب براي کليسا، دادگاهها و شهرها کار مي کنند. کورسهاي کليسا در اندازه بزرگ شدند و کليسا يک مدافع مهم موسيقي بود. تا اواسط قرن 15، آهنگسازان موسيقي مقدس موسيقي پرفروشي نوشتند که در آن خطوط ملودي مختلف همزمان به هم متصل شدند. آهنگسازان برجسته از اين دوره شامل Guillaume Dufay، Giovanni Pierluigi da Palestrina، توماس Morley و Orlande de Lassus هستند. به عنوان فعاليت هاي موسيقي از کليسا به دادگاه اشرافي منتقل شد، پادشاهان، ملکه ها و شاهزادگان براي بهترين آهنگسازان رقابت کردند. بسياري از آهنگسازان اصلي برجسته از هلند، بلژيک و شمال فرانسه آمده بودند. آنها آهنگسازان فرانسوي-فلاندي ناميده مي شوند. آنها موقعيت هاي مهم در سراسر اروپا، به ويژه در ايتاليا برگزار شد. کشورهاي ديگر با فعاليت هاي موسيقي پر جنب و جوش شامل آلمان، انگلستان و اسپانيا.
باروک